Zło czai się w dziecku

Urodził się szóstego dnia szóstego miesiąca o godzinie szóstej rano w Watykanie… 666 – Przypadek? Nie sądzę.

Amerykański dyplomata Robert Thorn (Gregory Peck) wraz z żoną Katherine (Lee Remick) spodziewają się dziecka. W dniu porodu w rzymskiej klinice dochodzi do podmiany – mały synek Thorn’ów przychodzi na świat martwy, lecz Robert za namową księdza decyduje się w tajemnicy przed żoną adoptować innego chłopca-sierotę, którego matka porzuciła. Katherine zupełnie nieświadoma całego zdarzenia cieszy się z narodzin pierworodnego synka. Jednak jej mąż przeczuwa, że Damien (Harvey Stephens) nie jest zwyczajnym dzieckiem…

Gdy wokół chłopca zaczynają dziać się podejrzane zdarzenia i niewytłumaczalne wypadki, jego ojciec postanawia dowiedzieć się o nim całej prawdy. Częste zgony, odstraszające reakcje zwierząt i przede wszystkim wstręt chłopca do kościoła – to wszystko powoli składa się w spójną całość. Okazuje się, że Damien jest synem szatana. (!) Robert dociera do pogromcy Antychrystów (Leo McKern), by dowiedzieć się jak powstrzymać falę nieszczęść. Gdy giną wszyscy bliscy dyplomata decyduje się na ostateczność – musi zabić małego Damiena. Koniec filmu jest zaskakujący, nic więcej nie zdradzę. 🙂

Czy ten chłopiec nie budzi lęku samym swoim wyglądem? Owszem, reżyser filmu Richard Donner dopasował szatańskiego aktora rewelacyjnie. Choć podczas całego filmu wypowiada zaledwie kilka słów, gdy spogląda do kamery  przeszywającym wzrokiem, widz wie, że tam czai się zło. No właśnie. Kto by pomyślał, że pod postacią małej bezbronnej i słodkiej 😉 istotki kryje się tak silnie oddziałująca moc, która niszczy psychicznie i fizycznie wszystkich dookoła. Pomimo, że powstało wiele kontynuacji i remake’ów „Omena”, żaden aktor nie poradził sobie w roli Antychrysta tak dobrze jak Harvey Stephens.

Analizując dalej obsadę filmu to zdecydowanie bardziej zachwycają aktorzy drugoplanowi niż główna para małżonków. Są neutralni – źle nie jest, natomiast zawsze mogło być lepiej 🙂 Co do złowrogich postaci – od pierwszego pojawienia się na ekranie nowej niani Pani Baylock (Billie Whitelaw) dało się wyczuć niepokój z nią związany. Bardzo wiarygodna i lekko obłąkana – tak bym ją określiła. Każda postać w „Omenie” jest zupełnie inna i jednocześnie przerażająca na swój dziwaczny sposób, na wyróżnienie zasługuje również David Warner w roli Jenningsa i Patrick Troughton jako Ojciec Brennan.

Kto by pomyślał, że w latach 70′ (film powstał w 1976 roku) powstanie tak dobry scenariusz (David Seltzer) i równie imponujący reżysersko obraz. W późniejszych latach niewiele się działo w kinie grozy, niewiele budzi takie emocje jak satanistyczny „Omen”. Idealny nastrój, zapierająca dech w piersiach muzyka (Jerry Goldsmith, zdobywca Oscara za najlepszą muzykę oryginalną) , od której włos jeży się na głowie i sama tematyka, która budzi wiele kontrowersji – to przepis na horror z prawdziwego zdarzenia. Dużą rolę w filmie odgrywają poszczególne detale, znaki i symbole, które są najbardziej zauważalne przy kilkukrotnym obejrzeniu filmu. A więc do dzieła kinomaniacy, oglądajcie co dobre 🙂

Filmowe ciekawostki:

• By sprawić, aby pawiany zaatakowały samochód, umieszczono w nim pawiana przywódcę, przez co reszta zwierząt oszalała.
• Większość scen kręcona była w Londynie w Anglii. Poszczególne nakręcono także w hrabstwie Surrey, Jerozolimie (Izrael), Rzymie (Włochy) i Chicago (USA).
• Ponieważ reżyser  Richard Donner nie chciał narażać złotych rybek, w scenie upadku akwarium wykorzystano martwe sardynki przemalowane na złoty kolor.
• Cytat Ojca Brennana o „wiecznym morzu” nie pochodzi z Biblii i powstał specjalnie na potrzeby filmu.
• Richard Donner aby wywołać odpowiednią reakcję Harveya Stephensa posłużył się prowokacją – przy kręceniu sceny szamotaniny w aucie przed Kościołem stosował wobec małoletniego aktora groźby cielesne.

• Podczas kręcenia filmu zdarzyło się wiele fatalnych wypadków:

1. Samolot scenarzysty został uderzony przez piorun.
2. Hotel w którym mieszkał reżyser został wysadzony przez IRA.
3. Podczas kręcenia scen w ZOO dwa lwy zabiły strażnika.
4. Kiedy zdjęcia do filmu dobiegły końca John Richardson, odpowiadający w filmie za efekty specjalne, udał się do Holandii, by tam wziąć udział w kręceniu filmu „O jeden most za daleko”. Po drodze miał jednak wypadek samochodowy, w którym jego partnerka poniosła śmierć, gdyż odcięło jej głowę (tak jak Davidowi Warnerowi w „Omenie”). Na dodatek całe zdarzenie miało miejsce w pobliżu miasteczka, które nazywało się – Ommen.

Strach się bać…

 

Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej http://www.filmweb.pl/film/Omen-1976-8335